Aktualności
Kolejny sztorm na Bałtyku. Spoglądam z okna na rosnące fale. Białe grzywy morskiej piany rozbryzgują się o falochron. Widok wyjątkowo piękny i przerażający zarazem. Przez chwilę zastanowiłam się ile sztormów za mną, na pełnym morzu, na oceanie... Nie zliczę ale za każdym razem jak wypływam mam świadomość, że przyjdzie i będzie panował na naszym jachtem. Tak jak czasami przydarzy się w życiu. Doświadczona, czasami nieznośną żeglugą wiem że w końcu minie. I rzeczywiście. Ostatni podmuch wiatru, ostatnia uciążliwa fala odsłania gładką taflę wody, słońce rozgrzewa zmarznięte palce... wygląda to jak wstęp do kolejnej wyprawy:), bo rzeczywiście tak było w tym roku na Morzu Północnym, ale to inna opowieść. Gdynia – to miejsce gdzie powstaje nowa historia, tworzona z przyjaciółmi, statkami stojącymi na redzie w oczekiwaniu wejścia do portu, z ciepłym piaskiem niemal prywatnej plaży i urzekającym widokiem z okna na niczym nie zakryty, bezkresny horyzont. Jestem w miejscu pełnym magii, do którego zapraszam wszystkich, którzy mają ochotę na odkrywanie tajemnic zwykłego dnia nad morzem:)
Po raz kolejny nie potrafię wytłumaczyć gdzie zgubiłam ten czas od ostatnich doniesień. A przecież tyle się wydarzyło. A może po prostu za dużo i nie wiedziałam o czym i kiedy napisać..? Już samo lato było zupełnie zaskakujące, chyba najbardziej tym, że mogłam poczuć powiew morskiej bryzy wprost z okna własnego mieszkanka na skraju rezerwatu na Kępie redłowskiej w Gdyni. I choć minęło od tego momentu już kilka miesięcy to każdy poranek jest zupełnie jak ten pierwszy. Zaskakujący, tajemniczy, zapowiadający zupełnie nieoczekiwane wydarzenia. A tych nie brakuje. Z powodzeniem udało nam się zorganizować wspaniałą niespodziankę 1 czerwca dla Dzieci z Rodzinnych domów dziecka. Mnóstwo ciepłych uśmiechów, radości i uścisków sprawiło, że ten z początku pochmurny dzień kończył się długim, gorącym rozstaniem i obietnicą spotkania w przyszłym roku. Nie mogło zabraknąć słonecznych Mazur, festiwalu Sztukmistrzów, Święta Cydru, Nocy kultury i filmowych wieczorów, nowych muzycznych brzmień, kolorowych jarmarków na Jagiellońskim targu… i wiele, wiele innych niezwykłości, gdzieś pomiędzy Lublinem a Gdynią. Jak zwykle obiecuję sobie nadrobienie zaległości zwłaszcza w galerii i postaram się dotrzymać słowa. Tak czy inaczej nie umiem i chyba nie chcę się zatrzymać w jakimś jednym miejscu. Dzięki temu mogę Was gdzieś spotkać, tam gdzie nie planuję i gdzie takie spotkanie sprawiają mi najwięcej przyjemności. Zatem do zobaczenia nie tylko tu ale i tam. Ściskam gorąco:)
No i stało się. Tak skrzętnie przechowywane bilety na plażę to już historia. Choć nie tak odległa bo zaledwie jeszcze trzy dni temu patrzyłam na wschód słońca nad Morzem Śródziemnym. I muszę przyznać, że nie tylko malownicze zachody słońca są tą magiczną chwilą, w której stają się bohaterami wręcz milionów fotograficznych kadrów. Naszym motywem przewodnim w ostatnim tygodniu były krajobrazy zachodniego wybrzeża Cypru. I pomimo tego, że znałam je już z poprzedniego pobytu to jednak każdego dnia odkrywałam tajemnice okolic Pafos, patrzyłam na gwiaździste niebo z pokładu Ptolemy, stojąc na kotwicy w lagunie nieopodal Timi, chowałam się przez upalnym słońcem i wszechobecnym kurzem wzbijanym spod kół na nadmorskim „camel trophy”. Pomyślałam sobie, że warto czasami wrócić do miejsc, gdzie odnajduje się fragment własnego życia, uśmiech ludzi, ciepłe promienie słońca, radość. Właśnie tak dobre wspomnienia tworzą naszą dobrą rzeczywistość. Przeglądając zdjęcia z uśmiechem wracamy do chwil, w których jeszcze niedawno przyszło nam grać rolę życia, kolejną bo przecież następna chwila była równie ważna. Tak jak ważny jest każdy dzień w życiu. Ten w którym rozkwita wiosna, czy ten kiedy listopadowy deszcz spływa strumieniem po szybach. Dzień, w którym spotykamy ważnych ludzi na naszej drodze… przyjaciół, jak w Pafos. Dziękuję Asia:)
Patrząc na kalendarz czuję niezwykłą satysfakcję z dobrze spędzonego czasu w czasie mijających pierwszych tygodni roku. Zdążyłam trzy razy stanąć twarzą w twarz z polskimi górami i raz z polskim morzem. Po drodze zahaczyłam o Mazury, daleki Szczecin i Opole. Na chwilę zatrzymałam się w Kaliszu, uznawanym powszechnie za najstarsze miasto w Polsce. Po drodze był mi uroczy Dusseldorf. Po tym wszystkim stwierdziłam, że to dobra wróżba na ten rok. Dla pewności raz na jakiś czas sprawdzam moje pierwsze lotnicze bilety na plażę, bo w zasadzie to już niedługo. Tym sposobem jestem w stanie wysiedzieć jeszcze jakoś w pracy choć z pewnym przerażeniem myślę o nadchodzących Kolosach. Aż strach pomyśleć co mi jeszcze wpadnie do głowy jak obejrzę kilkanaście emocjonujących zapewne relacji z podróży w czasie i przestrzeni, zastanawiając się dlaczego mnie tam jeszcze nie było? Wierzę, że w przypadku niektórych miejsc to tylko kwestia czasu… czasu, którego nie pozostaje wiele, dlatego warto go docenić już dziś i nie tracić ani chwili. Czy jestem spakowana? Ja tak… a Wy? Mam dziwne wrażenie, że zobaczymy się niebawem:)
Często jest tak, że jak zmienia się data roku to zastanawiamy się co nowego, innego może nam się przytrafić, jakie plany i marzenia spełnić, kogo i co nowego spotkać… I tak naprawdę nie ma w tym nic dziwnego. Zazwyczaj chcemy jakichś zmian, jakiejś rewolucji, wielkiego wybuchu czy spełnienia najmniejszego z marzeń. A ja wiem, że marzyć warto. I tak żeby każdy dzień nowego roku miał swoje przeznaczenie to kilka minionych dni spędziłam w niezwykłych okolicznościach przyrody polskich gór, wspaniałej zimowej aurze, w pięknych krajobrazach okolic Krynicy. I nie musiałam odkrywać nieznanego lądu na końcu świata. Wystarczyło znaleźć się w odpowiednim czasie, w odpowiednim miejscu, w odpowiednim towarzystwie. Nowy rok nabrał znaczenia. Jego pierwszy dzień stał się symbolem sprawiania sobie przyjemności i czerpania radości z każdej godziny mijającego niezmiennie czasu. To przemijanie jest jak zwykle nie do zatrzymania więc postanowiłam podążać jego rytmem, nie tracąc ani chwili. Tym samym już dziś wiem, że będzie to bardzo pracowity podróżniczo rok. I na taki czekam. I życzę Wam, żebyście jak najczęściej mieli okazję „zmęczyć się” podróżą, wyprawą, spontanicznym weekendem, dobrym filmem i szczęściem dzielenia się tym wszystkim z przyjaciółmi. Spełnionego Nowego Roku:) Niech małą zachętą będzie kolejny kalendarz wspomnień jaki powstał po zeszłorocznym rejsie. Wyszliśmy z pięknego portu w Pafos na Cyprze, i ten Cypr stał się początkiem czegoś nowego...
Kiedyś mi się wydawało, że jak znajdę się na środku morza, nocą pod gwiazdami, stojąc za sterem jachtu to poczuję się jakoś dziwnie, samotnie. Okazuje się, że to zupełnie inne uczucie. Całe rozgwieżdżone niebo jest moje, mogę sobie wybrać dowolną z gwiazd i kierować się jej kursem, wiedząc że gdzieś obok też ktoś płynie, walczy z falą, wypatruje świateł na horyzoncie... marzy. Bo tak spełniają się kolejne marzenia. Na nowym lądzie, wśród nowych ludzi, na pokładzie nowego jachtu, na nowych nieznanych wodach. Ta niekończąca się historia szukania czegoś nowego to jest jak magnes przyciągający nowe przygody, ciekawość. To coś co sprawia, że każdy dzień, jest inny, niezapomniany, pełen drobnych ciepłych i szczęśliwych chwil z których składa się życie. A życie jest piękne... nieprawdaż? Wróciłam do pięknej jesieni, do przyjaciół, do wspomnień, do planów na przyszłość. Bez tego życie trochę traci sens:)